Γραμμές αταίριαστες

Ο σιδηρόδρομος μόνος από επιβάτες,
κίτρινος κι άθλιος γύρω από σκουπίδια.
Η πρώτη γραμμή έχασε γιατί φορούσε ανιδιοτέλεια.
Η δεύτερη ήταν πολύ ευγενική για να κρατήσει παρέα.
Η τρίτη έγραφε κάτι αλήθειες ξεχασμένες, δεν τις κρατούσε η εποχή μέσα της.
Ετούτος ο σύγχρονος μεσαίωνας αλύγιστος στην χοάνη του χρόνου.
Και σκορπισμένοι άνθρωποι καφεγκρίζοι έγραφαν συνθήματα στους τοί...χους.
Παρέες από λύκους έψαχναν πρόβατα.
Αλάνθαστη η συνταγή στους αιώνες, σονάτες λυπημένες έγνεφαν βλέμματα.
Έχουμε κοινά συμφέροντα μα είμαστε μόνοι, ένα σύνθημα σάπιζε στον τοίχο.
Πάντα οι παρέες αφήνουν τους άλλους απ έξω.
Κολακεύουν ο ένας τα άντερα του άλλου.
Ετούτη η ζωή δεν αλλάζει με αυτόν τον τρόπο.
Αυτό είχε κι ο Φραντς γραμμένο στην πλάτη ενός εριφίου,
το γύρναγε δεξιά αριστερά να το δουν κι οι άλλοι.
Μα ο μεσαίωνας είναι τυφλός και επηρμένος...
Την ζωή δεν λογίζει, το συνώνυμο του είναι ο θάνατος.
Κι οι φτωχοί κι οι αδικημένοι ακόμα κοιμούνται μέσα στην κοιλιά του μεσαίωνα.
Αν με εκρηκτικά τον έζωνα ξεκοιλιάζοντας, θα έλεγα πως να,
κάτι κι εσύ έκανες.
Κι ας έμεναν στον αέρα οι γραμμές μου, θα ταν ίσως γραμμές λαμπρές μα αταίριαστες.
Ρέκβιεμ!
Άουσβιτς!
Καλολουσμένη, ηλιόλουστη Μεσόγειος!
Τα άλογα της ελευθερίας γυρίζουν πεινασμένα ανάμεσα μας..
Κι οι Κύκλωπες αδύνατον να τα χορτάσουν μοιρασμένοι πάντα στις στολές ενός λύκου κι ενός πρόβατου...
Μόνο το θηρίο της αδικίας βλέπει, κακογινωμένος καρπός του υπανθρώπου.
Στέκει στο λιβάδι του κόσμου, φοβίζει σαν σκιάχτρο..
Μαύροι από την λύπη οι ποιητές πενθούν μέρα νύχτα τα ποιήματα.
Ξενυχτούνε αλόγιστα τις δυνάμεις τους, εκει ,μακριά ,στον κίτρινο του μίσους σιδηρόδρομο///....