Μητέρες

Aν οι μητέρες όλες ,είχαν την γενναιότητα της μάνας φύσης
δεν θα έφτιαχναν τέρατα,
δεν θα ξόδευαν λέξεις που θα φτιαχναν πορτρέτα του εγωισμού,
σωριασμένα άτακτα σε όλα τα πλάτη και τα μήκη του πλανήτη.
Θα διναν μαζί με το γάλα μέλι,
λάσπη να ταιριάξουν τα τέκνα τους με το χρυσάφι της καρδιάς τους.
Θα ένιωθαν τον πόνο της Μήδειας,
τα δάκρυα της Ιφιγένειας,
τον μυστικό πόνο του πατέρα που νιώθει λειψός από αγάπη.
Δεν θα όπλιζαν τα χέρια των παιδιών τους με σημαίες,
δεν θα τα βαζαν μέσα σε κάστρα-οχυρά να γονατίζουν όποιον νιώθει αδύνατος και μόνος.
Οι περισσότερες μητέρες είναι αυτοκρατορίες με το κεφάλι τους να κοιτά πίσω...
Τιμή κι αγάπη σε αυτές που έχασαν τα παιδιά τους, καθώς  αυτά προσπαθούσαν να φυλάξουν,
ελπίδες κι αξιοπρέπεια.
Τιμή κι αγάπη σε όλες εκείνες που έγιναν μητέρες παιδιών που δεν φύλαξαν στην κοιλιά τους.
Τιμή κι αγάπη σε αυτές που όλα τα παιδιά τα θεωρούν δικά τους...
Τούτος ο κόσμος δεν θα αλλάξει φτιάχνοντας παιδιά-τέρατα...