H σκάλα

Την ημέρα που μπήκε μέσα στα μάτια του αντίκρυσε την Αίγυπτο,
φίδια την κοιτούσαν με εξυπνάδα κι εξασκούσαν μέρη γοητείας.

Μαγνητικές τροχιές σε φωτιές κίτρινες.

Ασύνδετες όψεις με την άβυσσο.

Ετοιμάστηκε μαζί τους να χορέψει σαν ιέρεια.
...
Μια σκάλα πάντα αγκυλώνει το μέρος της καρδιάς στα μυστήρια.

Τρίγωνα μαντικά στο δωμάτιο, το φύλλο της μυστικής τράπουλας έγνεψε.

Ο Τζόκερ μιλούσε με μια ιδιάιτερη τρέλα την γλώσσα του.

Κι ενώ προεξοφλούσε την συνέχεια αυτή στην σκάλα ανέβηκε.

Εκείνος ο παράδεισος, έφτανε ανεβαίνοντας, Γολγοθάς πέτρινος μα όχι αδιάβατος.

Αυτός που έχασε και κάηκε παίζοντας, σοφότερος και πιο πικρός γίνεται.

Μα η πίκρα αυτή μητέρα της ζωής είναι.

Αυτήν την σκάλα οι ζωγράφοι στιγμάτισαν με τα πινέλα τους.

Αρέσει στους ανθρώπους να υπάρχουν πάνω της διάβολοι κι άγγελοι.

Είναι που τα μυστήρια εξασκούν έλξεις...

Κι ο χρόνος δίνει απαντήσεις κι αυτός ανεβαίνοντας, κάποτε στην κατάβαση υπάρχει μια κατάφαση.

Κι εκείνο το μέρος από την Αίγυπτο χάθηκε μα όχι για πάντα.

Σημάδεψε ένα ψυχρό βασίλειο όπου ο πάγος κι η φωτιά με τον ίδιο τρόπο έκαιγαν.

Μύστης αν γίνεις, θα ακούς τον αέρα που φυσά από την άβυσσο κι έρχεται μέσα σου, θα καταπίνεις φωτιές χορεύοντας, μονάχα οι δειλοί θα ψάχνουν στα βιβλία και τα παιδιά πίσω από τα παιχνίδια που κάνουν κοντά στις φυλλωσιές..