Ξερνούσε αλήθειες και αλκοόλ
ενώ οι δρόμοι έπεφταν πάνω του, ίλιγγος στην πρώτη στροφή,
ο πάγκος του Προκρούστη εκεί, στα πόδια του, γυαλισμένος και λείος,
πολεμοχαρής η φύση του μα λίγη, ίσα να τον συνοδεύουν οι παρέες στα ξενύχτια,
τώρα οι αλήθειες στον αρχαίο πάγκο έπαιρναν ύψος,
όταν κάποιος είναι ψώνιο, όπως αυτός ,ο πρώτος πυροβολισμός θα ρθεί από τον εαυτό του...
Πολεμόχαρη η φυλή των ψώνιων στον πάγκο του Προκρούστη.
Σαν φανεί ο θάνατος αυτός θα ναι μόνος,
είναι που ένα ψώνιο δεν μπορεί να γίνει ανεκτό για πάντα...