Όπως έπεφτε το φως μέσα από τα κλειστά πατζούρια, κάποιες μικρές πορτοκαλοκόκκινες ηλιαχτίδες ελουζαν το κεφάλι του.
Ξαπλωμένος στο πλάι κοιμόταν σαν ένας άγγελος που είχε αγαπήσει όλη την νύχτα μια γυναίκα σαν να ήταν εύθραστη.
Φωτοχυσίες φιλιών και χαδιών είχαν ραγίσει την σιωπή της.
Η ανάσα του ακουγόταν στα αυτιά της κι ας τους χώριζαν χιλιόμετρα.
Τον μύριζε πάνω της σαν δεύτερο δέρμα.
Βασικά ...προσπαθούσε να μπει μέσα στην νύχτα τους και το κατάφερνε με ευκολία.
Ο έρωτας γίνεται και δίνεται με πολλούς τρόπους.
Και δεν είναι μόνο το ερωτικό αντικείμενο του πόθου σαν αξία, σπουδαιότερο γίνεται όταν αυτός είναι και ένας ωραίος άνθρωπος.
Που γνώρισε την ζωή σαν να ταν πέλαγος.
Τον κοιτούσε τώρα κι ας ήταν μακριά.
Μπορούσε να κολλήσει το στόμα της επάνω στο δικό του απαλά.
Αν άνοιγε τα μάτια του τότε θα ύγραινε με τα φιλιά της όλο του το πρόσωπο.
Και μετά τα χέρια του, θα ύγραινε τις γραμμές στην παλάμη του.
Θα τον τραβούσε μαλακά επάνω της.
Θα της άρεσε να είναι μαζί του πάνω σε ένα κατάστρωμα, ξαπλωμένοι σε έναν υπνόσακο.
Αυτός ο άντρας ήταν αλητάκος και απίστευτα καλλιεργημένος, κρατούσε τρυφερά την παιδικότητα του.
Αλλά όταν με την ερωτική του φωνή την ρωτούσε αν τον αγαπάει παίζοντας μαζί της ήταν ένας αληθινός άντρας.
Ένας άντρας που ήξερε να παίζει με την ζωή και τον έρωτα,
σπάνιο αυτό και ανεκτίμητο..
Ξάπλωσε κι εκείνη, όταν κοιμήθηκε τον είδε στον ύπνο της....