Πέμπτη 7 Μαρτίου 2013

Η μαντάμ βροχή έξω από το τζάμι ενός μπαρ γεμάτο κόσμο
Κάποια στιγμή παρακολούθησα τους κύκλους του νερού αποκομένη από τους άλλους πάνω στις πλάκες του πεζοδρομίου
Σκέφτηκα πως όλες οι όχθες που ακουμπήσαμε την σκέψη μας γέμισαν χρώματα.
Μα αυτές που ακουμπήσαμε την καρδιά μας αγίασαν από την εξοντωτική δύναμη.
Δεν κρατώ άλλο πένθος στην όψη μου, εξάλλου δεν μου ταιριάζει η αυστηρότητα.
Λύπες κρα...τώ αλλά τις πετάω στο νερό να γίνουν κύκλοι.
Έπειτα χάνονται.
Είναι φορές που γίνομαι κύκνος κι άλλοτε στοιχειό.
Αγαπώ το μυστήριο και τις μεταμορφώσεις.
Τις σπούδασα καλά κάτω από το δέρμα κι είδα καλά τους ανθρώπους.
Μετά από αυτό αποφάσισα να μην παίρνω δρόμους χωρίς γυρισμό.
Κι είδα πως αγαπώ βαθιά τον λυρισμό και την διαύγεια.
Για πρώτη μου φορά θέλω να γίνω ολόκληρη.
Και κανείς πια δεν θα με πάει πίσω, μόνο εγώ.
Από τους δρόμους αυτούς αυτό που θα μείνει θα είμαι εγώ.
Χωρίς δισταγμό, θα σου πω να με αγαπάς, το αξίζω.
Με κατέστρεψα πολλές φορές μα άλλες τόσες με ξανάφτιαξα.
Μα κανέναν άλλο δεν χάλασα, αυτό το έκανα προυπόθεση ζωής.
Είναι αυτό που μένει από μια ζωή χωρίς φρένα και χαλιναγώγηση.
Να με αγαπάς όσο μπορείς.
Όσο σου βγαίνει η ανάγκη αυτή.
Δεν υπάρχουν θεοί, υπάρχουν απομεινάρια φόβου.
Αλλά η αγάπη είναι το μοναδικό θαύμα που φτιάχνουν οι άνθρωποι.
Τα άλλα όλα είναι αίμα, σπέρμα και σκατά.
Να διαβάζεις αυτά που γράφουν οι άνθρωποι, μα τους ίδιους μην τους πιστεύεις αν δεν τους ζήσεις ΄΄εστω για λίγο.
Σε αγαπώ λίγο αρκετά και πολύ.
όσο θα με κάνεις να σε θαυμάζω.
Αυτό μου έλειψε πολύ στην ζωή και έγινα χαμίνι, πως ο θαυμασμός μου ήταν κάλπικος γιατί είχε αναφορά στα κάλπικα πρόσωπα.
Το ψέμμα είναι φαιδρότητα.
Ένα αστείο που ζητά εκπαίδευση...
Να με αγαπάς σου λέω.
Αν με διαβάσεις προσεκτικά θα το καταλάβεις μέσα στην πέτσα σου.
Άντεξα και πέρασα πολλά, από όλα όμως μόνο αυτό κράτησα.
Να αγαπώ και να θαυμάζω...

( εξομολόγηση χωρίς τελείες)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου