Η ομιλία της σκέψης

Μίλα μου για εσένα, όπως δεν μίλησες σε κανέναν άλλο,
θα μιλήσουμε την γλώσσα των ΄κυκλάμινων,
θα κοιταχτούμε βαθιά στα μάτια σαν να βλέπουμε όνειρο,
καθώς θα μιλάς θα στραγγίζει ένα πιάνο θυμό,
τις λέξεις θα τις τοποθετήσουμε μαζί σε ένα κάδρο,
το κρυφό ορμητήριο του σώματος θα γίνεται τόξο για να ανέβει πάνω από όρους.
Μίλα μου για εσένα,
θα ακουμπήσω το χέρι μου στο γόνατο ...σου, μήπως ακούσω την μυστική σου δόνηση.
Είσαι θαυματοποιός ή ένας αγαπημένος ερημίτης,
έχεις ναυαγήσει σε νήσους αποξενωμένους από κόσμο;
Έχεις χαιδέψει τους δικούς σου δαίμονες στο κεφάλι;
Πόσες φορές κατάφερε η ψυχή σου να συνδεθεί με το άπειρο;
Θα σε υποβάλλω σε πολλά φρικτά ερωτήματα.
Εσύ πάλι θα με κοιτάς.
Κι όσα θα βλέπω μέσα στα μάτια σου θα με υποβάλλουν στην φρικτή θέση της αναμονής.
Απλά να ακούω την φωνή σου,
στην πραγματικότητα τα περισσότερα από αυτά που θα λες τα ξέρω,
έγιναν γνωστά από εκείνη την φορά που μαζί συνδεθήκαμε στο άπειρο,
εσύ άντρας κι εγώ γυναίκα,
γύρω μας όλα σώπαιναν κι εμείς είμαστε σαν κόσμος μέσα στον κόσμο