ΟΙ ΕΡΑΣΤΕΣ

Της Άνοιξης οι εραστές, σαν τα γλυκά τα πορτοκάλια στα σεντόνια,
μάτι με μάτι, στόμα με στόμα
Υπάρχουν σώματα που δένουν σαν τα καράβια στα λιμάνια,
υπάρχουν φιλιά που μοιάζουν σαν λίμνες γνώριμες
Υπάρχει λόγος που συναντιούνται, είναι που ήταν έτοιμοι
Της Άνοιξης οι εραστές, δεν πιστεύουν στις πλατωνικές αγάπες
Μάτι με μάτι, στόμα με στόμα
Η ομιχλώδης ανάμνηση της μαγικής συνεύρεσης σ...πάει από το φως
Είναι δυό ζώα εκτεθειμένα το ένα στο άλλο
Τομές παράλληλες σε ποθητό σώμα
Καθώς η έκσταση, ανοίγει τα χέρια, ρίγος μεγάλο από συγκίνηση
Κι ενώ με το δέρμα, δίχως να θέλουν, διηγούνται άλλες σμίξεις,
όλα στο δικό τους σώμα γίνονται φλόγα,
μοναδική και πικρόγλυκη
Κάθε φορά ,που τα υγρά τους αδειάζουν στα σώματα, γίνονται ένα,
Αυτό το ένα βρίσκεται απέναντι στον θάνατο,
τον ξεχνάει χωρίς βιασύνη, καθώς τα φιλιά κουμπώνουνε
Ψωμί, κρασί και μέλι και στόμα με στόμα
Κι εκείνο το βυζί που μοιάζει ατίθασο το στόμα ζητά το γυμνώσει
Και μέσα στα σπλάχνα γίνεται πόλεμος...