Τετάρτη 27 Μαρτίου 2013

Ο λοστρόμος ( ένα παραμυθάκι για τον φόβο)

Ο λοστρόμος επάνω στην γέφυρα κοιτά την πυξίδα του παλαιού σπασμένου καραβιού,
το πρώτο ρήγμα το έκαναν οι παλιότεροι καπετάνιοι/
Τώρα με τα χέρια στο στόμα φωνάζει,
καθώς το πλοιάριο ,η θάλασσα, άγρια ,γυρεύει να το πιεί,
να το χωνέψει στον πάτο της για πάντα/
Φωνάζει αυτός κουρασμένος για βοήθεια,
ενώ το υπόλοιπο πλήρωμα παίζει πρέφα/
Μια τηλεόραση στα...μάτησε να παίζει όταν αυτή έλεγε
(προσοχή, σήματα κινδύνου από μια πυξίδα).
Αρχαίος ο φόβος και θηρίο,
οπλίζανε μυστικά το σώμα του να πέσει στα οργισμένα κύματα/
Μα αυτός, εκεί, ακίνητος έμεινε να φωνάζει,
(προσοχή, κίνδυνος, δεν με ακούτε εκεί μέσα);
Και ευθύς το πλήρωμα άρχισε να παίζει την ρώσικη ρουλέτα, αγαπημένο σπορ κι ευλογημένο για όποιον την αυτοχειρία θέλει να στολίσει με κάποιον επίσημο θόρυβο/
Κι ενώ ο ένας, έπεφτε, μετά τον άλλον, γεμίζοντας το πάτωμα πτώματα και λίμνες από αίμα,
τότε ο νεαρός λοστρόμος κατάλαβε το γιατί κανείς δεν τον άκουγε.
Πρώτα από όλα ,γιατί ήταν ένας ασήμαντος λοστρόμος
κι ύστερα γιατί ο καθένας με τον δικό του τρόπο τάιζε τον φόβο.
Δεν είναι μόνο από έλλειψη γενναιότητας, είναι κι από έλλειψη τρόπου.
Ό τρόπος που θα φύγεις αλλά κι ο τρόπος που θα μείνεις όταν το καράβι μπάζει νερά κι είναι μέσα του εκατοντάδες πρόβατα.
Κι έκανε μια μπροστά κι έπεσε στο στόμα της αγριεμένης θάλασσας,
μα πρώτη φορά πριν πεθάνει ένιωσε τόσο ανακουφισμένος...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου