Παρασκευή 19 Απριλίου 2013

Περπατάμε με ξύλινα ποδάρια, ακονίζουμε με σπαθιά την άκρη τους,
κι ενώ περπατάμε ,οπλές πληγωμένων ζώων ενώνονται σαν ένας ήχος βαρύς και κούφιος,
κι είναι αυτός ο ήχος που μια μέρα θα μπει σε κάποιο νυχτερινό όνειρο μας και θα γίνει εφιάλτης,
είναι το παγκόσμιο αλέτρι που σκάβει βαθύτερα κι από τον θάνατο,
μα για δες ,κι αυτός ο σακάτης, Ναρκισσος έγινε και δεν φοβάται, αρκείται απλά να θαυμάζει τον πόνο του σαν σακάτης...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου