Έλα να με γνωρίσεις, να με αγαπήσεις σαν να ήμουν πένθος στο μπράτσο σου/
Να μιλήσουμε καθισμένοι απαλά πάνω στο γκρίζο σεντόνι του ουρανού/
Να τρυπήσουν τα μάτια μας από αισθησιακές πευκοβελόνες/
Να απολαύσουμε μαζί έναν περίπατο αναζητώντας όλα αυτά τα χαριτωμένα τίποτε που μας κάνουν να συμπαθούμε και να αγαπούμε κάποιον έτσι αγόγγυστα/
Μελίρρυτος να είσαι και σπάνιος/
Θα ακούσουμε αυτά που θα ...μας καίνε τα μάτια/
Έλα να με γνωρίσεις, να με αγαπήσεις σαν να ήμουν το μικρό λουλούδι που χαιρετάς κάθε πρωί/
Είναι πικρός ο κόσμος, σκληρός σαν καύκαλο χελώνας,
το είχα φορέσει κάποτε αλλά δεν το άντεξα για πολύ/
Γύρω περιττώματα και αίμα, αν με αφήσεις θα σου πω για οσα ξέρω γύρω από αυτά/
Θα σου δείξω τους τρόπους να ξεφεύγεις/
Βάλε με στην τσέπη σου σαν να μουν ένα χαρτάκι με κάποιο ποίημα, διάβασε με και μετά θυμήσου με,
καθώς θα με περπατάς πότε πότε να με χαιδεύεις με τις άκρες των δαχτύλων σου/
'Ελα να με γνωρίσεις, κάποτε με σημάδεψε στην καρδιά κάποιος που δεν φοβόταν τίποτε/
Κι έτσι έκανα τους φόβους φίλους/
Μην με ραγίσεις, φόρα με πάνω σου σαν φυλαχτό, τα φορούσαμε παιδιά, θυμάσαι;
Δεν είμαι μόνο ευγενική, είμαι και λίγο κτήνος/
Πεινάω, διψώ, σκοτώνω την αγάπη/
Για να ξαναγεννηθεί την επόμενη μέρα...

(Σχεδόν ερωτικό)