Ελάτε μαζί μου, θα ταίσουμε τα πεινασμένα πουλιά με τις ψίχες που φυλάμε πάντα στις τσέπες μας.
Ύστερα αγαπημένε μου, θα επισκεφτούμε εκείνο το κοιμητήριο που κοιμάται η ωραία.
Αναρωτήθηκα πολλές φορές γιατί δεν τα λένε κοιμητήρια. Εκεί κοιμούνται τα όνειρα των νεκρών.
Κρατείστε με διακριτικά, μαζί θα ακούσουμε την σαγήνη των λόγων τους.
Και καθώς θα κατηφορίζουμε θα αναπνέουμε το άρωμα μιας διακριτής Άνοιξης.
Μαζί με το δικό μας.
Αναπνεύστε αργά, είναι ωραία μια σύντομη ανάπαυση