Bloody Mary

Τις Κυριακές αγνάντευε την θάλασσα η Μαίρη, κόρη ατίθαση και γυναίκα από μεταλλο και φωτιά
Μισούσε τις στίξεις και τα αποσιωπητικά, αλλά μετά τα συνήθισε όπως όλα συνηθίζονται κατά τις βουλές των ανθρώπων
Υδροσταγής και ιδαίτερη 'ηξερε να αγαπάει και να δίνεται ολόψυχα σε ότι άξιζε
Μα το μυαλό της τελευταία με μανία σκεφτόταν κάποιον που δεν ήξερε παρά ελάχιστα
Οι έρωτες καίκια είναι ...και πάνε, πηγαινοέρχονται με τα πανιά λευκά ή μαύρα ανάλογα της υπόφυσης, έλεγε στα θαλασσινά πουλιά
Μια Κυριακή βροχερή και νύχτα αβάσταχτη, πήγε σε ένα υπόγειο να πνίξει την μοναξιά της, μέσα στον καπνό και τα ποτά που κατάπιναν αδίστακτα κάποιοι φαντάροι
όλο την πλησιάζανε και την μυρίζανε σαν αγρίμια
Την προσέγγιζαν σαν να ταν κινούμενος στόχος σε σκοπευτήριο
Κι εκείνη συνέχεια σκεφτόταν αυτόν που ήταν μακριά της, πράγμα που της ΄΄εδινε στο βλέμμα μια θλίψη κι έναν ερωτισμό παράφορο
Και το κοινό του καταγώγιου, μονάχα τον ερωτισμό έβλεπε, πράγμα διόλου παράξενο γιατί γοητεύονταν από αυτό που τους βόλευε
Στο τέταρτο κέρασμα η Μαίρη δεν άντεξε
Κι ενώ ο ΜΆΙΛς γινόταν ένας διάβολος σε συμφωνία μυστική με τον Μεφίστο κι έκανε την τζαζ να ανατριχιάζει με ένα του δάκρυ,
εκείνη ακριβώς την στιγμή η Μαίρη στράγγιξε όλο της το αίμα μέσα στο βρόμικο ποτήρι
Τους έδωσε να πιούνε
Κι οι έρημοι φαντάροι πιό πολύ φανατίστηκαν
Μα αυτή ήταν πια ένα αερικό
Πάνω από την μπάρα τους φώναζε, πείτε με Bloody Mary, κι αυτοί άρχισαν να πίνουν το στήθος της
Το στόμα της το βαμμένο κεράσι
Κι έγιναν όλα αίμα
Ματωμένοι αυτοί κι αδηφάγοι συνέχιζαν κι άρχισαν να δίνουν υποσχέσεις στο κορμί της ....
Μα ήταν ήδη αργά για εκείνους
Γιατί η ματωμένη Μαίρη έμεινε μια σταγόνα από αίμα
Ένας λειψός θρόμβος επιθανάτιος πάνω από την ξύλινη μπάρα
Και σαν κτήνη ήπιαν την τελευταία της σταγόνα,
αχ ματωμένη Μαίρη,
ο άνθρωπος σε όλα προσαρμόζεται, εκεί που δυσκολεύεται ,είναι η αγάπη,
εκεί δεν βρίσκει πολλές επιλογές προσαρμοστικότητας...