Τετάρτη 24 Απριλίου 2013

Το ατελές

μάτια σου κάρβουνα, τα κάνω θυμίαμα, να μην στερηθεί την ομορφιά τους η φύση/
Μεγαλουργώ καθώς δίνομαι απόλυτα στο φως τους και μικραίνω.
Τόσο μικραίνω που δεν χωράω αλλού εκτός από ένα μικρό κουτάκι.
Το κρατάς και το κοιτάς.
Σαν το ανοίγεις παίρνω τις κανονικές διαστάσεις μου,
αρπάζουμε δυό άλογα και τρέχουμε σε μια πέτρινη Μεσαιωνική πόλη.
Τρέχουν τα άλογα κι εμείς πάνω τους αλυχτάμε σαν δράκοι/
Κάπου μετά τα μεσάνυχτα θα ενωθούμε σε μια δυαδική τελετή που θα έχει μάχη/
Κανείς δεν θα γίνει δικός μας,
όμως θα χουμε αφήσει το σώμα μας πίσω μας για πάντα...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου