Οι αρπάγες του έρωτα στην σκιά παραμένουν. Κρυμμένα έχουν στην τσέπη δηλητήρια. Ρίχνουν στα μάτια άκοπα. Λεπτές οι προσωπίδες τους, δεν κρατούν παρά λίγες ημέρες. Κι ό,τι μένει από τον έρωτα στάχτη και μέταλλο. Μια φωταγωγημένη πολιτεία που αγγίζει τα μυστήρια των σύννεφων δεν θα δούνε. Ούτε τα βλέμματα που φανερώνουν αγιοσύνη και αμαρτία. Ατέλειωτες πλήξεις θα τους δυναστεύουν ώσπου να βρούν το νέο θύμα. Τι μάταιος τούτος ο κόσμος για όλα τα πλάσματα που φορούν προσωπίδα κυνηγώντας μια χίμαιρρα, φτιάχνοντας χίμαιρρα τον ίδιο τον εαυτό τους...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου