Ο προορισμος του ανθρωπου, ο στοχος, η επιτυχια, ο κυκλος, η κιμωλια, ο πινακας και τα προσωπα...
Το οραμα, η κατακτηση, η κτηση, ο ρεαλισμος, το κεντρο βαρους, η κλιση, η αποκλιση,το κοινωνικο κατεστημενο, ο χωρος, το ατομο,τα κοινα σημεια....
Οι γνωριμιες, η δικτυωση, το στησιμο στα τεσσερα, το γλυψιμο, η κολακεια, η λαμογια, το λειτουργημα, το ανηθικο, το ανουσιο,το τιποτενιο, το θρασσος, η επαρση..
Η αναγνωριση, το ξεπουλημα, η ελλειψη συνειδησης, η πρωτια.., η ξευτιλα, ο φανατισμος, ο εγωισμος..
Κατσε να δω ρε παιδι μου τι να σωσω, τι να αποφυγω, τι να αλλαξω, με τι να συγκρουστω. Ποσα εμαθα σε μια μερα, ποσα χρειαστηκαν χρονια, ποσα μια στιγμη.
Για κατσε να δω τι να κρατησω, μμμμμμμμμμ για κατσε υπαρχουν κι αλλες λεξεις, ασε να χορεψουν μπροστα μου, εμπρος αγαπημενες, καντε μια ομορφη τελετη μονο για μενα. Παρουσιαστε μου την δυναμη σας, την μαγικη σας ενεργεια. Εμπρος, ωπ, τα τυμπανα ηχουν, ω μα ειστε υπεροχες, καινουργια φωτεινα μου πλασματα, λουστε με μες το φως σας...
Αδολο, γνησιο, αληθεια, χρωμα, αγαπη, ελπιδα, δικαιο, μουσικη, ζωγραφικη, γραφη, υπερβολη, ονειρικο, μαγεια, ψυχη, τεχνη, σοφια, πολιτισμος, ανυπερβλητο, ομορφια, γαληνη, ηδονη, μυθος, εικονες, σιωπη, εκσταση, αρχιτεκτονικος, μυστηριο, λυτρωση, παιδικοτητα, εφηβεια, λατρεια, σπιτι, φιλος, διαλογος, φυση, αρχαιο, πρωτογονος, λυρικο, ανθρωπος, μοιραζομαι, διδασκαλια, φως, σκοταδι, δημιουργια..
Ζωη, θανατος, απειροελαχιστο, εργο, ασπιλο, αμολυντο, συμπαν,θεικο, ενωση, ανατροπη, σπουδη, ολοκληρο, ηλιος, χαρα, ευτυχια, ποικιλια, ευστροφια, περιεργεια, ανακαλυψη, επιτευγμα, εννιαιο, θεραπεια, ενδοχωρα... και... και...
Οχι, οι μυστικοι κηποι αναδυουνε ακομη μυρουδιες, το παλατι της γνωσης υπαρχει εκει, οι ενδοχωρες ακομη απλωνουνε στον ηλιο τα φωτεινα τους λεπια, οι θαλασσες εχουν ακομη πολιτισμους χαμενους, οχι ομως ανυπαρκτους. Τα σπιτια ακομη εχουν ασπρορουχα κρεμασμενα στις ταρατσες, οι ποιητες ακομη περιγραφουν με παθος, οι μουσικοι προσπαθουν να δωσουν την ελαφροτητα στο σωμα μας, κανοντας μας να πεταξουμε.
Υπαρχουν δασκαλοι που περιμενουν τα σχολεια να γινουνε ελευθεροι οικισμοι, γεματοι απο γνωση, οι ζωγραφοι απλωνουνε με εξαψη τα χρωματα επανω στα τελαρα, καθε εποχη οταν τελειωνει δινει τη θεση της σε μια νεα, οι κυκλοι ανοιγουνε προσμενοντας το καθαριο.
Γλυκομιλητες μου λεξεις, πυρινες γλωσσες γινεστε και ή δημιουργειτε ή καταστρεφετε αναλογα με την χρηση. Ο χορος σας δεν τελειωνει ποτε και πουθενα, η δονηση σας αιωρειται επανω στη γη, ας πηγαινε στο συμπαν, ας βοηθουσε καποιο πιο τελειο ον να μας εδειχνε την χρηση, να μας μεγαλωνε το νου και να τον απελευθερωνε, να 'ρθει εκεινη η στιγμη που η μεταφυσικη αγωνια δε θα την επεριοριζε την αγαπη για ζωη και η δημιουργια εκτος απο προσωπικη, οικουμενικη να ηταν κι η σκαλα γη και ουρανου δεν θα απειχε τοσο. Να ζεις το θαυμα, οχι να το περιμενεις. Να απολαμβανεις διχως ενοχες και την ευτυχια σου να την μοιραζεις και να την μοιραζεσαι..
Ειναι στιγμες που καιγομαι, στιγμες που δε με νοιαζει, ζω μες την χοροεσπεριδα των λεξεων και λυτρωνομαι, δεν περιμενω τιποτα γιατι ολα θα 'ρθουν...
Ξερω, ειναι λιγες οι στιγμες αυτες μα δεν τις χαλαλιζω με χιλιες αλλες επιφανειακες και ταχα χαροπουλες, αθλιες κι ανυπαρκτες απο τυφλο εγωισμο κι ανιερες συμμαχιες που οδηγουν ολες μαζι σε μια μαζικη αφασια. Σε μια μαζικη παρακρουση που μονο μας εμπαιζει και φυλακιζει τις στιγμες και ολη την ζωη μας....
Το οραμα, η κατακτηση, η κτηση, ο ρεαλισμος, το κεντρο βαρους, η κλιση, η αποκλιση,το κοινωνικο κατεστημενο, ο χωρος, το ατομο,τα κοινα σημεια....
Οι γνωριμιες, η δικτυωση, το στησιμο στα τεσσερα, το γλυψιμο, η κολακεια, η λαμογια, το λειτουργημα, το ανηθικο, το ανουσιο,το τιποτενιο, το θρασσος, η επαρση..
Η αναγνωριση, το ξεπουλημα, η ελλειψη συνειδησης, η πρωτια.., η ξευτιλα, ο φανατισμος, ο εγωισμος..
Κατσε να δω ρε παιδι μου τι να σωσω, τι να αποφυγω, τι να αλλαξω, με τι να συγκρουστω. Ποσα εμαθα σε μια μερα, ποσα χρειαστηκαν χρονια, ποσα μια στιγμη.
Για κατσε να δω τι να κρατησω, μμμμμμμμμμ για κατσε υπαρχουν κι αλλες λεξεις, ασε να χορεψουν μπροστα μου, εμπρος αγαπημενες, καντε μια ομορφη τελετη μονο για μενα. Παρουσιαστε μου την δυναμη σας, την μαγικη σας ενεργεια. Εμπρος, ωπ, τα τυμπανα ηχουν, ω μα ειστε υπεροχες, καινουργια φωτεινα μου πλασματα, λουστε με μες το φως σας...
Αδολο, γνησιο, αληθεια, χρωμα, αγαπη, ελπιδα, δικαιο, μουσικη, ζωγραφικη, γραφη, υπερβολη, ονειρικο, μαγεια, ψυχη, τεχνη, σοφια, πολιτισμος, ανυπερβλητο, ομορφια, γαληνη, ηδονη, μυθος, εικονες, σιωπη, εκσταση, αρχιτεκτονικος, μυστηριο, λυτρωση, παιδικοτητα, εφηβεια, λατρεια, σπιτι, φιλος, διαλογος, φυση, αρχαιο, πρωτογονος, λυρικο, ανθρωπος, μοιραζομαι, διδασκαλια, φως, σκοταδι, δημιουργια..
Ζωη, θανατος, απειροελαχιστο, εργο, ασπιλο, αμολυντο, συμπαν,θεικο, ενωση, ανατροπη, σπουδη, ολοκληρο, ηλιος, χαρα, ευτυχια, ποικιλια, ευστροφια, περιεργεια, ανακαλυψη, επιτευγμα, εννιαιο, θεραπεια, ενδοχωρα... και... και...
Οχι, οι μυστικοι κηποι αναδυουνε ακομη μυρουδιες, το παλατι της γνωσης υπαρχει εκει, οι ενδοχωρες ακομη απλωνουνε στον ηλιο τα φωτεινα τους λεπια, οι θαλασσες εχουν ακομη πολιτισμους χαμενους, οχι ομως ανυπαρκτους. Τα σπιτια ακομη εχουν ασπρορουχα κρεμασμενα στις ταρατσες, οι ποιητες ακομη περιγραφουν με παθος, οι μουσικοι προσπαθουν να δωσουν την ελαφροτητα στο σωμα μας, κανοντας μας να πεταξουμε.
Υπαρχουν δασκαλοι που περιμενουν τα σχολεια να γινουνε ελευθεροι οικισμοι, γεματοι απο γνωση, οι ζωγραφοι απλωνουνε με εξαψη τα χρωματα επανω στα τελαρα, καθε εποχη οταν τελειωνει δινει τη θεση της σε μια νεα, οι κυκλοι ανοιγουνε προσμενοντας το καθαριο.
Γλυκομιλητες μου λεξεις, πυρινες γλωσσες γινεστε και ή δημιουργειτε ή καταστρεφετε αναλογα με την χρηση. Ο χορος σας δεν τελειωνει ποτε και πουθενα, η δονηση σας αιωρειται επανω στη γη, ας πηγαινε στο συμπαν, ας βοηθουσε καποιο πιο τελειο ον να μας εδειχνε την χρηση, να μας μεγαλωνε το νου και να τον απελευθερωνε, να 'ρθει εκεινη η στιγμη που η μεταφυσικη αγωνια δε θα την επεριοριζε την αγαπη για ζωη και η δημιουργια εκτος απο προσωπικη, οικουμενικη να ηταν κι η σκαλα γη και ουρανου δεν θα απειχε τοσο. Να ζεις το θαυμα, οχι να το περιμενεις. Να απολαμβανεις διχως ενοχες και την ευτυχια σου να την μοιραζεις και να την μοιραζεσαι..
Ειναι στιγμες που καιγομαι, στιγμες που δε με νοιαζει, ζω μες την χοροεσπεριδα των λεξεων και λυτρωνομαι, δεν περιμενω τιποτα γιατι ολα θα 'ρθουν...
Ξερω, ειναι λιγες οι στιγμες αυτες μα δεν τις χαλαλιζω με χιλιες αλλες επιφανειακες και ταχα χαροπουλες, αθλιες κι ανυπαρκτες απο τυφλο εγωισμο κι ανιερες συμμαχιες που οδηγουν ολες μαζι σε μια μαζικη αφασια. Σε μια μαζικη παρακρουση που μονο μας εμπαιζει και φυλακιζει τις στιγμες και ολη την ζωη μας....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου