Κοιτάζει στον καθρέφτη του την μοναξιά του. Ξέρει καθαρά πως υπάρχουν μοναξιές από ασυμβίβαστα τοπία της ενδοχώρας. Μόλις όμως πέσει το σκοτάδι κυνηγά σκιές και δαίμονες. Κάποιοι από αυτούς κυνηγούν την αιώνια ουρά τους, κάποιοι όμως τολμούν να δουν πιο πέρα. Ατέλειωτα μυστικά θησαυρών κουβαλά στην πλάτη του, σαν ένα καβούκι που κρύβει από κάτω του θάλασσα. Χρειάζεται πόνος πολύς στο ενδοσκόπιο. Να βγάλει το μάτι την μεμβράνη. Κι όταν αυτό συμβαίνει καθαρίζει ο ορίζοντας. Φρικτή η πρώτη αλήθεια. Αυτός που δεν αγαπήθηκε σαν παιδί ένα μαστίγιο καχυποψίας κρατά για όλους τους άλλους. Πρώτο θύμα ο ίδιος ο εαυτός του στο μαστίγωμα... καθώς όλοι φταίνε εκτός από τον ίδιο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου