ΟΤΙ ΔΕΝ ΛΥΝΕΤΑΙ ΚΟΒΕΤΑΙ

Τα περισσότερα ταξίδια της Ελένης ήταν προκαθορισμένα
στάσεις Δυτικά και Νότια , δραπέτευε από το παράθυρο κάθε φορά,
κάθε που νόμιζε πως μπορούσε να  βαπτίσει ήλιο ότι του έμοιαζε.
.....
Απομιμήσεις των θεών στο μπαλκόνι,
στέρεη μορφή είχαν οι λέξεις πάντα και  σχεδόν δίχως αντίκρυσμα,
μια επιταγή ακάλυπτη σε πλάγια ομφαλοσκόπηση, ριπές ανέμου ενδιάμεσα.
....
Άστοχες διηγήσεις μιας συμφωνίας σε λα ύφεση,
το σπίτι πάντα κολύμπαγε στους ανθρώπους που μασούσαν το διαρκώς και το πάντα.
.....
Αυτό που δεν καταλαβαίνουν αυτόματα το απομακρύνουν,
τι γνώριμα πάθη σε πανί κόκκινο!
....
Κατανόηση,
μεγάλη βύθιση στον βυθό μιας πόλης αμόλυντης, από ανθρώπους,
από λέξεις,
ύφος τραγωδίας με τόνο ολόκληρο με μπλε κροτάλισμα.
.....
Μεθά η σελήνη καθώς γέρνει μεσίστια,
έκαναν ένα αγκάλιασμα θερμότατο,
με λαγόνες σφιχτούς στο καλόπιασμα.
....
Τα πάθη δεν καλοπιάνονται,
σε καίνε και σε απλώνουν.
.....
Εκτός από μένα υπάρχουν κι οι άλλοι.
....
Έλα Ελένη,
τυλίξου πάνω στην πλάτη μου,
θα πετάξουμε μαζί για κεί που τίποτε δεν υπάρχει,
στην χώρα του άγνωστου,
μαύροι καβαλάρηδες ξαπολιούνται πίσω στα πόδια μας,
μας παίρνουν τα μάτια μας και τα φυτεύουν σε γη άγονη.
....
Άγονη, όπως η μοίρα του ανθρώπου.
.....
Αυτό που δεν κατανοείται έχει την δική του μοίρα,
ταξιδεύει στο κενό,
δεν θα σου πω πρώτη αυτό που θέλεις,
εξάλλου ξέρεις,
εξάλλου πατάς ήδη,
πάνω στα πνευμόνια μου,
στην καρδιά μου ένα στεφάνι,
στα πόδια μου σταυρός.
....
Δεν ψυχαγωγώ, ιστορώ. Κι ανεστορώ!
....
Αυτά που ναι να γίνουν εκτός από μένα,
εκτός από σένα,
εικασίες όλα στο νερό.
....
Τολμώ να αναφέρω το πάντα,
εδώ παίρνει θέση μόνο του.
Πάντα ότι δεν λύνεται κόβεται.
....
Με κοιτάς Ελένη λυπημένη.
Θα σε αγαπώ πάντα γιατί κολυμπάς χωρίς κίνητρα.
Θα σε προσέχω πάντα γιατί μου χρειάζεσαι.
Όσο για να γράψω κάτι.
Όσο για να θυμάμαι αυτά που είναι απαραίτητα.
......
Με κούρασε ο εαυτός μου,
μου ζητά συγχώρεση...