Οι πολύτιμες σκέψεις δεν οδηγούνται αναγκαστικά από τον δρόμο της λογικής. Τα κοπάδια της αθωότητας είναι αυτά που σπέρνουν πολύτιμους εσωτερικούς λίθους. Και το παιδί της ευγνωμοσύνης πάντα στέκει την κατάλληλη στιγμή για να ορίσει ως ευτυχία τα επόμενα λεπτά. Αφήνω τον εαυτό μου λεύτερο από συνέπειες και δογματικές λογικές. Και για να μπορέσω να τον δω δίχως σκιές, ατόφιο και αδαμάντινο αφήνω πίσω τα όρια της λογικής... κάθε συμβιβασμός εδώ που τα λέμε χαρτογραφεί επώδυνα και μισά τα ανθρώπινα, το ίδιο κι η έννοια των συνεπειών από τα παραπατήματα... Πώς θα ήταν ο άνθρωπος δίχως να 'χει παραπατήσει στην ζωή; Μια τρύπια κόχη, δίχως μάτια...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου