Νεκρή γέρνει η πόλη στο ποτάμι του αίματος. Κολυμπάει σαν ένας εφιάλτης αθέατος. Κάθε κορυφή των σπιτιών αγγίζει άθελά της την άλλη. Έπειτα μαλακά την ρουφά η θάλασσα. Οστά και πέτρες καταπίνει αχόρταγα ο βυθός αφήνοντας πίσω του απαίσιο θόρυβο. Υπάρχει ευαισθησία σε αυτόν που χαρτογράφει την ιστορία του βρώμικου πόλεμου. Μουδιασμένος σε μια όχθη κοιτά ένα παιδικό παιχνίδι, είναι μια κούκλα πάνινη με μια τρύπα στα μάτια. Αμέσως ακούει την ιστορία του κοριτσιού μέσα από την κούκλα που έμοιαζε άψυχη. Μα άψυχος αυτός που ορίζει τα παιχνίδια που χάνονται στον πόλεμο ως άψυχα. Νιώθει τα σπλάχνα του να ανοίγουν στα δυο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου