Η σύλληψη μου, από όσα μου είπαν οι γονείς μου κάποτε ,συνέβη σε ένα πέτρινο, ερειπωμένο χωριό σε ένα νησί των Κυκλάδων/
Το ίδιο ακριβώς συνέβη παλαιότερα και στον πατέρα μου/
Δεν είναι παράξενο λοιπόν που νιώθω μια απίστευτη οικειότητα και τρυφερότητα για τις πέτρες και τους βράχους καθώς και όλα τα ερείπια/
Μα αυτό που πιο πολύ αγάπησα, ήταν η ομορφιά που κράτησαν και κρατούν οι άνθρωποι που έγιναν ερείπια/
Που έζησαν στα ερείπια/
Αφόρητη αυτή η ομορφιά, στα μάτια μου διπλώνει και σαν ίριδα κατοικεί...
Πέτρες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου