Παρασκευή 3 Ιανουαρίου 2014

ο έρωτας και τα ανεπίσημα μπλουζ


Τα μπλουζ σέρνονται στο πάτωμα, μυρίζουν την αγιοσύνη αυτών που καψαλίστηκαν για τα καλά στην κόλαση. Δεν με ενδιαφέρει τίποτε άλλο εκτός από την σωτηρία ενός παιδιού και το σπάνιο είδος των πουλιών που γελούν μακρόσυρτα. .......... Βαριέμαι αυτούς που θέλουν με όλη τους την δύναμη να αποδείξουν το οτιδήποτε. Βαριέμαι τα καλά΄παιδιά. Τα καλά κορίτσια που ερωτεύονται τους αλήτες μόνο και μόνο για να δανειστούν την αλήτικη καρδιά τους. Τα ηλίθια αγόρια που κυνηγούν δεξιά αριστερά την επιμήκυνση του μαραμένου πέους τους. ............ Ξεχειλισμένοι καβάλοι παντού. Και εσώρουχα με σπέρμα ηλιθίων που ιππεύουν στα φαντασιωτικά τους,λεσβιακά συμπλέγματα. ............ Μια ζάλη με γεμίζει, ο παλιός ο ίλιγγος με ξυπνά. Ανεβαίνω στην καρέκλα, με κοιτάς, φοράω ένα λευκό φουστάνι αντί για θάνατο, απαγγέλω, με ακούς, ένα μπλουζ σέρνεται ως τα πόδια μας, ανεβαίνει επάνω μας, με κρατάς, ο ίλιγγος ξεχύνεται, με παίρνει μαζί του, πάμε, πάμε σου λέω να φύγουμε μακριά, μονόφθαλμοι αυτοί μέσα σε πόρνες, αρσενικές ή θηλυκές, καμιά σημασία, ανάγκη να σώσουμε το χαμόγελο των παιδιών, και τον έρωτα εκείνον που ξαγρυπνά στο πλευρό μας κι εμείς δεν τον βλέπουμε, εμείς δεν ακούμε, μα εκεί είναι αυτός, ξαγρυπνάει για να κοιμηθούμε όμορφα. ............. Η παλιά πόλη έπεσε, όσα ήταν να θυσιαστούν θυσιάστηκαν σαν δαμάλια, με το αίμα τους πλύνανε τα χέρια τους σύγχρονοι Πιλάτοι, τους πέταξα ένα μαχαίρι μα αστόχησα, μόνο αυτοί ξέρουν, ως επαγγελματίες δολοφόνοι, μα δεν με νοιάζει αγάπη μου, ούτε φοβάμαι, κράτα με τώρα επάνω σου, σε ανασαίνω, και τους γενναίους και τους δειλούς λυπάμαι, τις θυσίες και τις αυτοχειρίες που ολοένα αυξάνονται, κράτα με εσύ, ακούς; Κράτα με. Όταν ενώνομαι, με το μέσα σου, παύω να μυρίζω τον θάνατο... (Ο έρωτας και τα ανεπίσημα μπλουζ)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου