Παρασκευή 17 Ιανουαρίου 2014


Εχτές ήμουν με έναν πρίγκιπα, χορεύαμε τραγούδια του ρεμπέτη. Καθώς γυρνοβόλαγα στην πίστα, σε σκεφτόμουν. Κάθε που σε σκέφτομαι, ένα καυτό κύμα μου αλλάζει προσανατολισμό. Όλα αλλάζουν σαν τριπάρεις την αρρώστια του έρωτα. Όταν αρρωσταίνεις έτσι, τα ποιήματα δεν σου μιλούν, τα πουλιά δεν ακούγονται στα δέντρα. Είσαι μακριά μα και τόσο κοντά. Καθίσαμε με τον πρίγκιπα σε ένα παγκάκι σε μια λυπημένη πλατεία. Αυτός ο πρίγκιπας είναι το αρσενικό μου alter ego, έχει μυαλό ξυράφι και μια καρδιά που την ακούνε οι σπουργίτες και μεθούν. Φυσικά με ξεπερνάει σε όλα αυτά και μ αγαπάει βαθιά όπως εγώ αυτόν. Σε σκεφτόμουν που λες και ήθελα να κεράσω όλον τον κόσμο αψέντι, να μεθύσει όπως μεθάω εγώ σιγά σιγά από εσένα. Σε αισθάνομαι. Σε μαθαίνω εκτός των αποτυχημένων γενικεύσεων. Σε ερωτεύομαι εκτός των γελοίων ερωτικών ανακάμψεων. Ζητώ ένα βαθύ λοξοδρόμισμα μαζί σου κάπου που θα ακούμε μια κουκουβάγια να μιλάει. Σε καταλαβαίνω εκτός των χειραψιών με τους εφιάλτες με την ήττα. Χόρεψα για σένα χτες. Σαν να σουν εκεί και με κοίταζες. Πόσταρα το βλέμμα σου απέναντι μου και έπιασα να χορεύω τα ποιήματα του ρεμπέτη. Και καθώς το αλκοόλ έπιασε να ανεβάζει ταχύτητα, ενώθηκε με την δικιά σου μέθη, αυτήν της σκέψης σου. Πως γίνεται να σκέφτεσαι κάποιον και να πίνεις αψέντι; Να ζεσταίνεσαι από έναν αόριστο ήλιο, μα είναι αόριστος ο ήλιος; Σε νιώθω. Αυτό. Με κρατώ για σένα. Με σκορπώ για σένα στα αστεροφαντάσματα της νυχτιάς. Είσαι εσύ αυτός, τώρα δεν ξεγελιέμαι. Με βεβαίωσε κι ο πρίγκιπας μου που δεν έχει βασίλειο εκτός από την δύναμη που έχει να αγαπάει. Θέλει αρχίδια να μπορείς να αγαπάς.. Εσύ το ξέρεις... (Διαίσθηση)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου