Παρασκευή 31 Ιανουαρίου 2014


Ο φαλλός του Πρίαπου και ο Εωσφόρος Στο πικρό μου σαλόνι, κάθισαν ο Χριστός, ο Βούδας και ο Εωσφόρος. Στην μέση της παρέας τους βρέθηκε ο τελευταίος. Στον Χριστό έδωσα να πιει αίμα αντί για κρασί, στον Βούδα νούφαρα λιωμένα σε βροχόνερο και στον Εωσφόρο θειούχο σκεύασμα καυτής λάβας. Αφού κεράστηκαν, ζήτησα να τους αγγίξω μα χωρίς αποτέλεσμα. Δεν ήθελαν. Κανείς τους δεν στάθηκε στο γεγονός πως ήμουν ο Πρίαπος. Μόνο σαν ήρθε η ώρα, κατάλαβαν. Την ώρα που μου έφεραν μια μικρή μελαχρινή κοπέλα από την Ανδαλουσία. Ήταν η μόνη που μπορούσε να δεχτεί τον πριαπισμό μου χωρίς να φωνάζει. Δεν είχα πρόβλημα να την πάρω μπροστά τους, επάνω στο χαλί. Αυτή μούγκριζε γοερά. Σαν τέλειωσα της έδωσα ένα σκαμπίλι στα μεριά και την οδήγησαν οι σκλάβοι μου στην έξοδο. Η πρωτεύουσα της Χώρας, δεν υπήρχε όπως πριν χρόνια. Δεν υπήρχε πρωτεύουσα, υπήρχε μια επαρχία της μεγαλοαστικής Ευρώπης. Οι κυβερνητικοί ήταν κλεισμένοι σε ένα κάστρο στο κέντρο της πόλης. Καίγαμε τους αντιδραστικούς στην άκρη των τελευταίων προαστίων. Όσους βέβαια ήταν πολύ άρρωστοι από την ανέχεια, γιατί τους υγιείς τους χρησιμοποιούσαμε σαν δούλους. Κυκλοφορούσαμε στα ίδια στέκια και παίρναμε τα ίδια αεροπλάνα. Το μόνο που είχε αλλάξει ήταν πως πλέον χρησιμοποιούσαμε άλογα λόγω της αφόρητης μόλυνσης. Η πτωμαίνη ερχόταν από τα μακρινά προάστια και πολλές φορές έμπαινε με την κατεύθυνση του αέρα στα σπίτια μας από τα ανοιχτά παράθυρα. Επιπλέον οι αντιδραστικοί, από την έλλειψη πετρελαίου, τις νύχτες, έκαιγαν στους δρόμους μέσα σε σάπια βαρέλια τους ίδιους τους τους νεκρούς για να ζεσταθούν. Γι αυτό φέραμε καθαρόαιμα ΄΄αλογα και δίπλα στις κατοικίες μας χτίσαμε σταύλους. Τίποτε δεν ήταν όπως πριν δέκα χρόνια. Στην αρχή ανακαλύψαμε το μυστικό της οικονομικής κρίσης. Έπειτα κόψαμε την ιατροφαρμακευτική περίθλαψη και αναγκαστικά επιβίωσαν οι δυνατότεροι. Αυτοί ήταν κάτω από την κυριαρχία μας. Το σπουδαιότερο ήταν πως συνήθισαν πολύ γρήγορα την σκλαβιά τους. Σαν να ήταν στο d.n.a τους. Αυτοί που αντιδρούσαν το έσκαγαν και παρασιτούσαν κλέβοντας τις νύχτες. Έμεναν στην άκρη της πόλης. Εγώ δεν είχα πρόβλημα από την αρχή της λεγόμενης κρίσης. Είχα κλέψει όλο το κράτος σχεδόν βοηθούμενος από άτομα της παγκόσμιας πια κυβέρνησης. Τους δικούς μας τους λέγαμε κυβερνητικούς έτσι , για την τιμή των όπλων. Από αλλού έρχονταν οι εντολές. Ήμουν καλά λοιπόν και με τους έξω και με τους μέσα. Δεν τιμωρήθηκα ποτέ όπως κι όλοι οι φίλοι μου. Περνούσαμε υπέροχα. Μόνο τα τελευταία δυο χρόνια άρχισα να πλήττω θανάσιμα. Καταρχάς ο πριαπισμός μου ήταν η αιτία που μπορούσα να έχω μόνο μια κοπέλα. Αυτήν από την Ανδαλουσία. Καμμία άλλη δεν με δεχόταν. Όλες ούρλιαζαν από την τάξη μου. Κι εγώ δεν μπορούσα να ευχαριστηθώ με αυτόν τον τρόπο.. Το άλλο θέμα που είχε να κάνει με την ανία μου ήταν οι συνεχείς επαφές μου με τα ίδια πρόσωπα. ίδια στέκια, ίδιοι άνθρωποι, ίδιες συζητήσεις. Τα είχα εξαντλήσει όλα. Η πολυτέλεια που μοιράζεται με τα ίδια πρόσωπα δεν φέρνει καμία χαρά. Μα πάνω από όλα ο έρωτας. Έπρεπε να βρω έναν τρόπο ώστε να τακτοποιηθεί κάπως το θέμα της αντρικής μου φύσης. Δεν μπορούσα να κρατώ το μισό πέος μου έξω από τον γυναικείο κόλπο για να μην την πονέσω. Βρήκα λοιπόν από έναν φίλο μου που πολύ τα έψαχνε τα θέματα με τον μυστικισμό, ήταν μέλος μιας από τις πρώτες στοές στον κόσμο όταν ακόμη όλα ήταν αλλιώς, βρήκα λοιπόν ένα αρχαίο βιβλίο όπου διαβάζοντας κάποιες προσευχές επικλήσεις μπορούσες να καλέσεις όλες τις δυνάμεις του άλλου κόσμου και υποσχόμενος κάτι μικρό όπως ας πούμε ένα κέρασμα να τους ζητήσεις αυτό που ποθείς. Έκανα όλα τα απαραίτητα σχηματίζοντας έναν κόκκινο κύκλο αίματος από μια μικρή σκλάβα επτά χρονών, μπήκα μέσα και άρχισα την τελετή. Η αλήθεια είναι πως τα χρειάστηκα σαν είδα και τους τρεις να κάθονται στο σαλόνι. Εγώ είχα καλέσει μόνο τον Εωσφόρο. Ευτυχώς που είχα όλα αυτά που χρειάστηκαν και για τους άλλους. Πρώτος μίλησε ο Εωσφόρος. (Οφείλουμε να σε ευχαριστήσουμε για το κέρασμα, ασφαλώς θα ζητάς κάτι για να σπάσεις την αιώνια σιωπή μας, θα ζητάς κάτι ως αντάλλαγμα. Η τελευταία φορά που βρέθηκα με έναν κοινό θνητό ήταν όταν ζήτησε αιώνια δόξα και ζωντάνια ένας τραγουδιστής σας, της Ροκ, ο ΜΙκ Τζάγκερ. Συνάψαμε συμβόλαιο και ευχαριστηθήκαμε κι οι δυό...) Παραξενεμένος αρκετά άρχισα να παρουσιάζω το πρόβλημα μου. (Ξέρετε, υποφέρω από μια αφόρητη και τεράστια στύση, καμία γυναίκα εκτός μιας σκλάβας δεν μπορεί να ευχαριστηθεί μαζί μου κι εγώ έχω βαρεθεί αρκετά. Εκτός των ίδιων καταστάσεων και προσώπων είναι φρικτό να υποφέρω και στο ζητημα του έρωτα από αφόρητη πλήξη. Έπειτα και να ήθελα να την παντρευτώ , πράγμα πληκτικό επίσης διότι είναι αμόρφωτη και αστοιχείωτη, αυτό απαγορεύεται. Καταλαβαίνετε λοιπόν την δυσκολία της ζωής μου. ήθελα λοιπόν να μειωθεί το μέγεθος του πέους μου ώστε να συνάψω ερωτικούς δεσμούς με άλλες κυρίες της τάξης μου). Με κοίταξαν προσεκτικά και μετά κοιτάχτηκαν μεταξύ τους. Έλαβε τον λόγο ο Χριστός. (Αγαπητέ μου καταλαβαίνω τον λόγο που μας φωνάξατε εδώ αλλά δεν κατάλαβα όλα τα άλλα. Ποια ήταν ακριβώς η δύναμη που σας επέβαλε να πάρετε μπροστά μας την μικρή σκλάβα και να έχετε μετατρέψει σε σφαγείο όλον τον Αρχαίο κόσμο; αυτό είναι πολύ σοβαρό για να μπορεί να μείνει ατιμώρητο..) (Μα δεν φταίω εγώ, έτσι τα βρήκα), ψέλλισα αντιλαμβανόμενος πως μάλλον είχα μπλέξει και χρειαζόμουν χρόνο ώστε να βρω έναν τρόπο να τους διώξω.Πως όμως, αφού αυτοί κάθονταν στο σαλόνι μου κι ήταν έξω από τον κύκλο ενώ εγώ μετά την συνουσία με την Ανδαλουσιανή σκύλα μπήκα χωρίς να καταλάβω μόνος μου μέσα στον κύκλο); Ψέλλισα φοβισμένα (Αν επιτρέπετε, πως κι ήρθατε όλοι μαζί; Εγώ μόνο τον Εωσφόρο ζητησα) Τότε μίλησε ο Βούδας. (Είναι απλό, μετά τον χωρισμό και τον διωγμό του ανθρώπου από τον ίδιο τον άνθρωπο αποφασίσαμε να παρουσιαζόμαστε μαζί. Παρουσία κοινή, γιατί κατά τα άλλα άλλους βόλευε να μας χωρίζουν, εμείς είμαστε πάντα ενωμένοι. Ειδικά όμως, μετά το τέλος της Ευρώπης, η κοινή μας απόφαση ήταν πως θα είμαστε βαθιά ενωμένοι)... Ξαναμίλησε ο Εωσφόρος. (Ας είναι όμως αγαπητέ μου φίλε, η ώρα της κρίσης που θα έρθει από την μητέρα γη δεν ήρθε. Δεν θα κρίνουμε ούτε θα αποφασίσουμε εμείς για την κατάσταση σας. Θα κάνουμε λοιπόν αυτό που ζήτησες και μετά θα φύγουμε. Βγες από τον κύκλο και κλείσε τα μάτια σου, Θα περάσουμε όλοι από μπροστά σου και με ένα μας άγγιγμα θα σε επαναφέρουμε σε ένα φυσιολογικό μέγεθος). Μόλις το είπε όλοι σηκώθηκαν και χτύπησαν τα πόδια τους στην γη. Βγήκα από τον κύκλο και ξάπλωσα κλείνοντας τα μάτια μου.. Ένιωθα το μικρό τους χτύπημα των χεριών, το αεράκι από την κίνηση των δαχτύλων επάνω μου, και μια μικρή ηδονή με πλημμύρισε στην σκέψη πως θα μπορούσα πια να αλλάζω παρτενέρ στο κρεβάτι και να κάνω έρωτα χωρίς να δέχομαι αντιδράσεις υστερίας.. Μια ηδονή που κόπηκε απότομα σαν άνοιξα τα μάτια μου κει είδα το πέος μου σαν ένα τεράστιο φίδι να φτάνει στους αστραγάλους μου... Κόντεψα να πάθω συγκοπή και με έλουσε κρύος ιδρώτας. ΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ Ούρλιαξα με όλες μου τις δυνάμεις. Αυτοί ήταν όρθιοι και έτοιμοι να φύγουν, ο κύκλος είχε σβήσει από μόνος του κι εγώ σηκώθηκα με κόπο όρθιος κρατώντας το τρομακτικό μου πέος για να μην το πατήσω. ΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ, ΚΑΠΟΙΟ ΛΑΘΟΣ ΘΑ ΕΓΙΝΕ, ΜΗΝ ΦΕΥΓΕΤΕ, είπα κλαίγοντας. Και ο Εωσφόρος γύρισε στο μέρος μου μιλώντας αργά και σταθερά. (Αυτή είναι η αντίληψη σου φίλε μου για τον κόσμο, στην ουσία αυτή είναι, ένας τεράστιος φαλλός, μάθε λοιπόν να ζεις με αυτόν, μάθε να ζεις μόνος σου). Και με έναν καπνό κόκκινο και μοβ εξαφανίστηκαν όλοι... Κι έμεινα μόνος να κοιτώ τον εκτρωματικό φαλλό μου. Έκανα εμετό. Μου την είχαν φέρει...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου