Σάββατο 25 Ιανουαρίου 2014


Ο τρομερός έρωτας της κυρίας Χ. για έναν σκοτεινό άντρα, δεν συγκινούσε κανέναν. Ο χλομός τρόπος της κίνησης των ποδιών της,στο πεζοδρόμιο, δεν έκανε κανένα βλέμμα να σκιρτήσει. Μόνο εκείνη έσκαβε μέσα της σαν γάτα για να μπορέσει να τον θάψει μακριά από το μυαλό της. Τρεμάμενες ημέρες γεμάτες απόγνωση, σκιές φλούδες του ήλιου πέφτουν στα μαλλιά της και την φωτίζουν. Υπάρχουν ψυχρές, και υπάρχουν μήτρες θερμές. Ο τρομερός έρωτας της κυρίας Χ. για έναν σκοτεινό άντρα, συγκινούσε μονάχα έναν φτωχό ποιητή που έμενε στο δώμα μιας γερασμένης πολυκατοικίας. Μόνο αυτός καταλάβαινε το πάθος της και έγραφε σελίδες πυκνογραμμένες, με ποιήματα, που έμοιαζαν με μαύρα άλογα. Ο ποιητής την ζητούσε όλη την μέρα, την ήθελε σαν δεύτερο δέρμα, την ήθελε κατάστηθα. Δάγκωνε τα σεντόνια του τις άγιες νύχτες, όπως έκανε ακριβώς κι αυτή. Αν ταυτόχρονα τους τραβούσαμε με μια κάμερα θα βλέπαμε να κάνουν ακριβώς τις ίδιες κινήσεις και τις ίδιες ώρες. Μια μέρα η κυρία Χ. θέλησε να βάλει ένα τέλος . Περπάτησε στην άκρη του μπαλκονιού και στάθηκε επάνω στα κεραμίδια. Το φεγγάρι άπλωνε κι έχυνε ασημιά μετάξια και ένας γάτος τσακωνόταν με έναν άλλο. Η γειτονιά βογκούσε από σιωπή. Ο ποιητής την είδε από απέναντι. Της φώναξε και έκανε κι αυτός το ίδιο, στάθηκε αιωρούμενος στην άκρη της ταράτσας. Αναμετρήθηκαν με το βλέμμα, όσο μπορούσε να καλύψει η απόσταση. Μάτια από αίμα και φωτιές. Φωτιές. Χυμένα μέλια στα πόδια τους. Τα αστέρια τρεμόσβηναν και κάποιο από αυτά εμφανιζόταν στην χρονοτρύπα και άναβε τον δικό του θάνατο. Η κυρία Χ. έκανε πίσω, το ίδιο έκανε κι ο ποιητής. Χαιρέτησαν ο ένας τον άλλο με ένα νεύμα. Η γυναίκα μπήκε στην κρεβατοκάμαρα της και στάθηκε γυμνή μπροστά στον καθρέφτη. Άρχισε να ερωτεύεται την εικόνα της. Για πρώτη φορά κοιμήθηκε σαν πούπουλο. Γιατί επιτέλους ο τρομερός έρωτας της κυρίας Χ. είχε συγκινήσει κάποιον σπάζοντας την μονοτονία της μοναξιάς της.. (ο τρομερός έρωτας της κυρίας Χ.)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου