Παρασκευή 3 Ιανουαρίου 2014


Κάποτε με μετάξι, κάποτε με στιλέτο, προχωράμε μέσα στα τείχη των ανθρώπων, κάποτε πέρα από την συγνώμη χρειάζεται η βαθιά γνώση για να κατανοήσεις την φαρσοκωμωδία της ζωής. Αλλά τίποτε δεν θα καταφέρεις χωρίς αγάπη, χωρίς αλάτι, αίμα και σπέρμα, χωρίς την απέραντη διάθεση να χυθείς στο ποτάμι των αισθήσεων. Και κανένα δανεικό κουστούμι δεν θα σε βοηθήσει να υπάρξεις χωρίς να είσαι μια ακόμη περσόνα . Παρατηρείστε τις περσόνες, κάτω από τους ρόλους τους, υπάρχουν φωτιές που τους καίνε σιγά σιγά, σιγά σιγά και με πλήρη σταθερότητα... Κάποτε θα μαζέψουμε σε ένα δοχείο τις στάχτες τους... (τελευταίες ημέρες του απαίσιου 13

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου