Γράφω γρήγορα, μιλώ αρκετά αργά ,εκτός κι αν έχει αρχίσει λίγο οινόπνευμα να ζεσταίνει τις φλέβες μου. Οι φλέβες στα χέρια μου είναι πράσινες, όχι μπλε, έτσι δείχνουν. Αυτόν τον χρόνο θέλω να με κάψω. Τούτο σημαίνει κάνω ένδοξους τους άλλους και συγχρόνως τον εαυτό μου. Φυσικά και φοβάμαι. Αλλά θα πάρω τις ευθύνες μου. Δεν χρειάζομαι πανοπλία ούτε πολλά πολλά. Τις αλήθειες μου και τα πάθη μου μόνο σε ένα δισάκι. Όποιος κατάλαβε κατάλαβε. Από το δισάκι μου θα τα βγάζω ένα ένα και θα ανάβω φωτιές σε κύκλους μεγάλους. Μέσα στον κύκλο θα υπάρχει μια πεταλούδα, ένας σπουργίτης και ένα ερπετό. Μαζί τους θα είμαι κι εγώ. Πρέπει να ζήσω. Όσα έζησα δεν ήταν τίποτε. Θέλω να φτιάξω έναν κύκλο φωτιάς. Χωρίς στάχτες, χωρίς χρόνο. Είμαι άλλη. Ναι. Αποφάσισα να είμαι οι φόβοι μου... Από αυτούς θα ξεκινήσω την μεγάλη φωτιά. Όποιος με αγάπησε κι όποιον αγάπησα καλώς έχει. Μα τώρα, χρειάζεται να αγαπήσεις την φωτιά μου, τους φόβους μου. Ήδη ξεκίνησα το νέο μου ταξίδι, η Περσεφόνη περιμένει. Μα δεν έχει δει το δισάκι μου, αυτό που έχω κρατήσει από τον Αμοργίνο παππού μου. 3-1-2014